Op woensdag 19 december 2018 werden de beste eindwerken van de Vlaamse hogescholen en universiteiten bekroond. Lien Van Deuren uit Antwerpen was een van de genomineeren, maar on uiteindelijk niet. Zij studeerde eerder dit jaar af als Bachelor Interieurvormgeving bij Thomas More in Mechelen met “Zonder zonde”, een reeks van acht meubels om in een publieke ruimte intimiteit tussen twee gebruikers te stimuleren. Lien Van Deuren volgde de opleiding Bachelor Interieurvorming bij Thomas More als werkstudent in het Open Hoger Onderwijs. Zij heeft ondertussen in Antwerpen haar eigen ontwerpbureau Hartwerp. Haar werk werd al tentoongesteld aan de Belgische kust, op de Dutch Design Week in Eindhoven en zal te zien zijn in Milaan op het Internationale Salone del Mobile in april 2019.

haar nominatie wekte de nieuwsgierigheid van de Antwerpse televisiezender ATV die een reportage kwam draaien. Bekijk het hier.

 

De Bachelorprijs is een deelprijs van de Vlaamse Scriptieprijs en is voorbehouden voor sterke professionele bachelorproeven die getuigen van een innovatief karakter, nieuwswaarde, jour-nalistiek potentieel en een duidelijke inzetbaarheid in de praktijk. Er hangt een geldprijs van 1.500 euro aan vast. Een jury van mensen uit de hogescholen selecteerde uit bijna 140 in-zendingen vijf scripties die voor de Bachelorprijs in aanmerking komen. Een extern panel van journalisten kiest de winnaar. Op 19 december maakte Scriptie vzw in het Iers College in Leuven bekend wie de Vlaamse Scriptieprijs 2018 wint en welke kersverse afgestudeerden de deelprijzen op hun naam schrijven. Klik op deze link voor de winnaars en genomineerden.

Lees hieronder een interview met laureaat Lien Van Deuren of neem een kijkje op haar Instagram of website.

Hoe ben je op het idee gekomen voor je meubelserie?

Lien Van Deuren: “In 2017 ontwierp en maakte ik de tafel Beziehung. De tafel met twee zitjes had de bedoeling om mensen intiemer bij elkaar te brengen. De zitjes staan namelijk dicht bij elkaar en omdat het geheel van dun staal gemaakt is buigen ze nog extra naar elkaar toe als je er aan gaat zitten. De vier benen zitten als het ware in elkaar vervlochten. Mijn bedoeling was om mensen iets te doen voelen als ze eraan gingen zitten en dat werkte. Ze bloosden zelfs en vertelden dat ze een licht gevoel van schaamte hadden wanneer ze in lichamelijk contact kwamen met de persoon tegenover hen. In mijn afstudeerjaar in 2018 wilde ik die intimiteit en dat gevoel van schaamte verder uitdiepen in mijn bachelorproef.”

 

Hoe verliep het onderzoek voor je bachelorproef?

“Enerzijds kon ik me baseren op het evidence-based onderzoek van mijn tafel Beziehung. Anderzijds deed ik een uitgebreide literatuurstudie. Ik verdiepte me vooral in het werk van de negentiende eeuwse filosoof Georges Bataille en zijn werk “L’erotisme”. Dat behandelt het thema van schaamte en loslaten. Ik focuste me van Batailles’ theorie op deze specifieke pas-sage: ‘Er is een verschil in erotiek tussen dierlijke seksualiteit en menselijke seksualiteit, doordat menselijke seksualiteit wordt beperkt door taboes en erotiek net de òvertreding is van deze taboes. Verlangen in erotiek is het verlangen dat triomfeert over het taboe. Het veronderstelt dat de mens in conflict is met zichzelf.’ Een bijzonder interessante conclusie die ik wilde testen via een serie meubels. Mijn designconcept: objecten waarbij twee mensen samenkomen en zich verbonden voelen. Waarin ze spelen met de schaamte die dat met zich meebrengt, zéker in de publieke ruimte”

 

Hoe werkte je dat ontwerpconcept dan verder uit?

“Mijn ontwerpend onderzoek verliep via twee pistes: intimiteit kan heel fysiek zijn, maar ook subtieler, op een meer mentale en psychologische manier. Ik ontwierp enerzijds vier meubels die de zintuigen aanwakkeren, wat een mentale intimiteit creëert. Anderzijds bedacht ik vier meubels die geïnspireerd waren op seksuele houdingen uit de Kama Sutra, wat tot een fysieke intimiteit leidt. Die werkte ik verder uit tot schetsen, illustraties en maquettes. ”

 

Tot welke conclusie ben je gekomen?

“Zonder zonde is uiteindelijk een reeks van acht meubels geworden in de publieke ruimte. Voor alle ontwerpen ben ik vertrokken vanuit de (ver)houdingen tussen twee personen. Ik maakte twee prototypes: één zitmeubel waarop twee mensen kunnen zitten met tussen hen in een afscheiding met op oorhoogte een perforatie. Ze kunnen elkaar wel horen, maar bijna niet zien of voelen. Dit meubel werd al snel ‘de moderne biechtstoel’ genoemd. Het tweede prototype is een stoel met een ronde cirkel uitgesneden uit het zitvlak waar een persoon op gaat zitten, de tweede persoon moet, benen in de lucht, plaatsnemen op de grond. Door de uitsnijding komen ze lichamelijk met elkaar in contact. Om ze te testen in de context van de publieke ruimte nam ik de twee meubels mee naar de zeedijk aan de Vlaamse kust. Daar filmde ik vanop een afstand de reacties van voorbijgangers. Dit soort evidence-based prak-tijkonderzoek bevestigde mijn geloof in het belang van openbaar meubilair of openbare in-stallaties. Ze brengen mensen dichter bij elkaar, laat hen lachen én nadenken. Hiernaast was

het ook interessant om het verschil in reactie waar te nemen tussen kinderen en volwassenen. Kinderen die van nature minder geremd zijn door schaamte waren veel nieuwsgieriger om te interageren met de meubels. Dit in contrast met een volwassen persoon die voornamelijk met een fronsende blik vanop een afstand de meubels inspecteerde.”

 

Kan je ook nog iets zeggen over de materialen en technieken die je gebruikte?

“De twee uitgevoerde stukken zijn gemaakt uit aluminiumplaat en kregen een roze laag poederlak. Het roze is voor mij een kleur die staat voor intimiteit. Tevens is het een kleur die in het straatbeeld niet veel voorkomt, waardoor de meubels snel in het oog springen.”

 

Waar zijn je meubels al getoond?

“Eerst en vooral dus aan zee. Maar ze werden ook geselecteerd om tentoongesteld te worden in Sectie C van de Dutch Design Week in Eindhoven, van 20 tot 28 oktober 2018.Ik kreeg een uitnodiging om te exposeren in Milaan in de week dat daar het Internationale Salone del Mo-bile plaatsheeft, in april 2019.